مقدس اردبیلی و نماز شب

 حافظ می گوید : 

هر گنـج سعـادت که خـدا داد به حافظ
از یـمن دعـای شب و ورد سحـری بود

مرحوم علامه مقدس اردبیلی (ره) از شخصیت های بزرگی ست که خدمت امام زمان (ع) رسیده است و داستانهای بسیار زیبایی دارد.

نقل است : آقا یک بار که بلند شد نماز شب بخواند، کنار چاه می رود، دلو را پایین می اندازد تا آب بالا بیاورد؛ اما وقتی دلو را بالا می کشد می بیند به جای آب پر از طلاست.

مادنبال این هستیم که نماز شب بخوانیم تا روزی مان زیاد شود، گرفتاری مان حل شود، غم و اندوه از یادمان برود، وقتی ببینیم آن ظرف پر از طلاست، طلاها را بر میداریم و دلو را دوباره می اندازیم تا باز هم طلا به دست آوریم ؛ اما او طلاها را پایین می ریزد و می گوید: خدایا! من آب می خواهم تا وضو بگیرم و در محضر شما نماز بخوانم.

اما وقتی دلو را بالا می کشد می بیند باز هم پر از طلا است، برای بار سوم هم ظرف پر از طلا می شود، یک دفعه شروع می کند به گریه کردن و می فرماید: معلوم است که من گناه کار هستم که خداوند توفیق خواندن نماز شب را از من گرفته است، آن گاه ظرف طلا را پایین می اندازد و این بار ظرف پر از آب تحویل می گیرد.

***

امام صادق (ع) می فرمایند: کسی که گناه می کند از نماز شب محروم می شود؛ زیرا کار بد در صاحبش زودتر از کارد در گوشت اثر میکند.

 

منبع : کتاب پرده نشین

ترک گناه

یکـی از عـزیـزان اهـل علم محضـر حضرت آیت الله بهـجت می رسد و عرض می کند: « آقـا! آیا می شود خودمان به دستوراتی که از بزرگـان رسیده و در کتـاب ها نوشته اند عمل کنیم، مثل کتاب « حسـن دل » که راجع به دستورات و سیر و سلوک مرحوم آیت الله بیـد آبادی است. »

آیا واقعاً می شود کتـاب هایی را که حـاوی دستورالعمل های بـزرگان است بخوانیـم و استفـاده کـنیم؟

آقـا جواب دادند: « مرحوم بیـد آبـادی و بزرگان دیگر برای اسلام بسیار زحمت کشیده اند؛ ولی هـر کدام از راه خاصـی افـراد را به سوی خـدا می بردند، ولی من راهـم این است که دستورالعمل فـقط در یک چیز جمع شده و در یک کلمه ی خیلی کوچک، و آن ترک گنـاه است، تمام دستورات بعداً خودشان می آیند. »

                منبع: کتاب پرده نشین